Με την αυτονόητη, χιλιοειπωμένη αλλά απαραίτητη υποσημείωση ότι “Όποιος και να είναι ο πλανητάρχης, το θέμα είναι ο θεός να ευλογεί τις ηπα και οι υπόλοιποι να πάνε να γα–ργαληθούνε”
Οι εγχώριοι ακροδεξιοί πατριώτες, από την προηγούμενή του θητεία, έχουν εικόνισμα το ξανθο-πορτοκαλί διαταραγμένο ανδροειδές,
Ο Βελόπουλος καμαρώνει σαν να νίκησε ο ίδιος.
Ασφαλώς δεν προκαλεί έκπληξη ο καιροσκοπισμός αλλά και ο χυλός που αιωρείται μέσα σ’ ένα ακροδεξιό κρανίο.
Όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες χαίρονται και καμαρώνουν για τον Τραμπ. Για τον Τραμπ που έχει εκφραστεί στο παρελθόν με θαυμασμό για τον Ερντογάν ενώ τους ενώνουν και τραπεζικά σκάνδαλα.
Με κοινό φίλο, ένα άλλο εικόνισμα των εγχώριων ακροδεξιών, τον Πούτιν. Ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια έχει μόνιμους ανοιχτούς διαύλους με τον Ερντογάν. Σίγουρα ακόμα πιο ανοιχτούς μετά τον τυχοδιωκτισμό της κυβέρνησης στον πόλεμο ΝΑΤΟ – Ρωσίας.
Η ακροδεξιά πατριδοκαπηλεία πουλάει εμμέσως στο κοινό της τη φαντασίωση ότι Τραμπ και Πούτιν θα είναι δίπλα μας όταν θα τους πετάξουμε στην Κόκκινη Μηλιά.
Μας αρέσει ή όχι, με οποιονδήποτε πλανητάρχη, η Τουρκία είναι ο μεγάλος παίκτης, την Τουρκία χαϊδεύουν τόσο οι ηπα όσο και η Ρωσία, η Τουρκία βγάζει ενίοτε γλώσσα και τσαμπουκά.
Εμείς διατηρούμε επάξια τον τίτλο του προβλέψιμου και δεδομένου. Αποικία είναι και το Ισραήλ αλλά έχει μεγάλη διαφορά με τη δική μας αποικία.
Εμείς δεν έχουμε το παραμικρό πρόβλημα να παριστάνουμε το κομοδίνο στον λευκό οίκο και να σηκώνουμε το χέρι σαν καλοί μαθητές για να υπενθυμίσουμε στον πρόεδρο ότι ξοδεύουμε πολύ περισσότερα για εξοπλισμούς.
