1- Δύσκολος ο σχολιασμός οτιδήποτε άλλου μετά τις καταστροφές σε Λήμνο, Ρόδο και στο ελάχιστο πράσινο που έχει απομείνει στη Θεσσαλονίκη.
Ακόμα πιο δύσκολος, όταν παρότι ξέρεις τι συμβαίνει με τις χιλιάδες αναμονές για χειρουργεία, ακούς για παιδί που περιμένει τρία χρόνια.
Αλήθεια, θα δώσουν κάποια στιγμή στη δημοσιότητα μια πολύ απλή πληροφορία; Απ’ όλα τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία που έγιναν μέχρι τώρα, πόσα αφορούν τους 102.000 που ήταν ήδη στις λίστες αναμονής και πόσα αφορούν καινούργιους ασθενείς που έχοντας την οικονομική δυνατότητα προσέφυγαν απευθείας σ’ αυτά; Έτσι για να εκτιμήσουμε την αποτελεσματικότητα της αισχρής ιδιωτικοποίησης.
Όσο για τα “δωρεάν” θα έχει ενδιαφέρον όταν ξεκινήσουν για το ποιοι θα επωφεληθούν.
Μη ξεχνάμε ότι πάντα ελλοχεύει το σύνδρομο του δαπίτη – ανθοπώλη, του δικού μας παιδιού. Δεν είναι και πολύ μακρινή η εποχή που οι νεοδημοκράτες παίζανε μπουνιές μεταξύ τους για το ποιος θα πρωτοκάνει το εμβόλιο για τον covid.
2– Το μετρό ανήκει στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης. Είναι ολόδικό τους και μακάρι να τους δώσει ανάσα. Όσοι ξέρουν από Θεσσαλονίκη καταλαβαίνουν τι σημαίνει έστω και μία μικρή ανάσα στο κυκλοφοριακό αυτής της πόλης. Βέβαια αυτό θα μπορούσε να έχει λυθεί από δεκαετίες και χωρίς μετρό αλλά είναι άλλη συζήτηση.
Το κακό είναι ότι θα το έχουν καθημερινά μπροστά τους, να τους θυμίζει πολλά.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, σε 18 χρόνια και με 2 επιπλέον δις υπέρβαση, όχι 9 χιλιόμετρα, μέχρι τη Χαλκιδική θα το είχαν φτάσει.
Και δεν θα έπαιρναν fast track άδεια λειτουργίας, δύο μέρες πριν τα εγκαίνια. Ούτε θα άφηναν ανολοκλήρωτο τον περιβάλλοντα χώρο στον τερματικό σταθμό μόνο και μόνο για να κάνουν εγκαίνια.
Οποιοσδήποτε και αν ήταν, προχθές, στη θέση του πρωθυπουργού, την ίδια εργαλειοποίηση θα έκανε. Εδώ δεν άφησε χαμένη την ευκαιρία ο Τζιτζικώστας που μόλις πριν ένα χρόνο ζητούσε ψήφο, ενώ σίγουρα ήξερε ότι μετά από λίγο καιρό θα ήταν στις Βρυξέλλες.
Πάντα ο τελευταίος στη βάρδια, αυτός που θα κόψει την κορδέλα, έχει το προνόμιο να παρουσιάζεται ως ο ικανός, ο τρισμέγιστος που έκανε ότι δεν μπόρεσαν οι άλλοι.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε να υλοποιήσει το ευκολότερο κομμάτι,
Το ίδιο το μετρό πάντως την τρόλαρε με τους κουβάδες, το εισιτήριο που δεν εκδόθηκε λόγω σφάλματος, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα χωράφια και τις λάσπες της Νέας Ελβετίας.
Απ’ όλους αυτούς που μίλησαν και φωτογραφήθηκαν ως ευεργέτες, αρκούσε έστω μία προσχηματική συγνώμη.
Μϊα συγνώμη εκ μέρους όλων των κυβερνήσεων τόσο προς τους κατοίκους όσο κυρίως προς τους επαγγελματίες που κυριολεκτικά αφανίστηκαν πίσω από τις λαμαρίνες.
Αντ’ αυτού αμετροέπεια και βυζαντινισμοί με φόντο τα ντολμαδάκια και τα lego στη Βενιζέλου.
Το πάρτι πάντως στο μετρό της Θεσσαλονίκης θα συνεχιστεί, δεν τελείωσε. Ακολουθούν οι επεκτάσεις.
Η φωτό αφιερωμένη σε Μητσοτάκη – Τζιτζικώστα που θεωρούν ότι πρέπει να νιώθουμε υπόχρεοι στη νδ για το μετρό της Θεσσαλονίκης.
Μα τέτοια αγνωμοσύνη; Ξέχασαν το μυστρί του Παττακού. Δεν είναι σωστό να αγνοείς τους ιδεολογικούς συγγενείς ή έστω τους διαχρονικούς συγκάτοικους στην πολυκατοικία.
Το είχα στην άκρη στα Αγαπημένα από το Σάββατο, για να το διαβάσω. Δεν έδωσα εκείνη τη στιγμή σημασία, είπα θα το δω αργότερα.
Μέσα στη ζαλάδα των πληροφοριών και της υπόλοιπης ρουτίνας το ξέχασα.
Το διάβασα τώρα το πρωί. Σε σημείο που ένιωσα ηλιθιος έως και λοβοτομημένος να σου μιλάω για το μετρό.
Αηδία για το βολεμένο αρρωστημένο ζευγάρι μπάτσων.
Για όλο αυτό το σύστημα που συγκαλύπτει αυτά που θέλει, δεν μπορώ πλέον να βρω λόγια.
Όποια προβιά και να φοράει το άθλιο αυτό σύστημα. Η συγκάλυψη σε οτιδήποτε θα τσαλακώσει την εικόνα έχει γίνει μια κυνική κανονικότητα.
Γίνεται όλο και πιο δύσκολο σ’ αυτή τη χώρα να αξιολογήσεις τι είναι χειρότερο.
