Στο παρακάτω link είναι το “Greece without columns” του Βασίλη Μάρου (παραγωγή του BBC – 1964),
ή
“Μια κοινωνία σε Pause” για 60 (και βάλε) χρόνια τώρα – όπως θα μπορούσε να είναι ο αποκαρδιωτικά επικαιροποιημένος τίτλος.
Τί να πρωτοπώ σχετικά…
Μία “φωτογραφία” της ελληνικής πραγματικότητας 60 ακριβώς χρόνια πριν που αποτυπώνει με αποκαλυπτική ακρίβεια μια αποστομοτική συνάθροιση (χωρίς να είναι πράγματα που δεν γνωρίζουμε, τουλάχιστον οι παλαιότεροι από εμάς) από παθογένειες πιθανά προαιώνιες του ανθρωπολογικού τύπου του Έλληνα “πολίτη” (ή μάλλον κατοίκου απλά της χώρας/χώρου, μια και πολίτης δεν έγινε ποτέ) και της “κοινωνίας” που συνιστά και απαρτίζει.
Με την χρονική απόσταση πια που υπάρχει από τότε (μόνο χρονική όμως, κι όχι εξελικτική) κάθε φράση σχεδόν παρακινεί σε κριτική ενδοσκόπηση, πολυεπίπεδη ανάλυση και – για όποιον τα κάνει αυτά – αποτελεί μια περιεκτική καταγραφή, ένα “λυσάρι” με όλα τα sos για επίλυση/αντιμετώπιση, που ενώ είναι τόσο ευκρινώς αντιληπτά κανείς δεν θέλησε (ή μπόρεσε;) να αξιοποιήσει έκτοτε.
Σήμερα, κάτω από τη λεπτή φλούδα της σύγχρονης επιφάνειας, κάθε “κακώς κείμενο” παραμένει ως είχε και τότε (και πολύ πριν) και όποια μικρή ελπίδα εξέλιξης/προόδου διαφαίνεται κάπου-κάπου σε σημεία να καταγράφεται, αποκαλύπτεται πλέον παγωμένη στο χρόνο. Πολλαπλά ενταφιασμένη κάτω από στρώματα διάφορων “ατυχών” στιγμών, ακυρωμένων ιστορικών “ευκαιριών”, διαρκών πισωγυρισμάτων, ύποπτα ακραίας πολιτικής ακαρπίας και κοινωνιοκτόνων σκοπιμοτήτων…
Σημειωτέον μόλις 3 χρόνια μετά από το παρόν ντοκυμαντερ θα έρθει η χούντα.
Η κατάληξη του δε, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη – ακόμα και σε σχέση με τις προσφερόμενες “ανάσες” για ισραηλινούς στρατιώτες που ανέφερες στην σημερινή σου εκπομπή – ώστε να μοιάζει ακόμα και προφητική, ενώ προφανώς δεν είναι παρά ακριβής ανάγνωση της προφανούς πραγματικότητας.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
