1) Χωρίς πολλά λόγια, η άποψη της ΕΦ.ΣΥΝ. τα λέει όλα.
Ναι, εμμονή στο Πολυτεχνείο για όλους τους λόγους.
Σίγουρα προκαλεί μελαγχολία η σύγκριση με το σήμερα. Και δεν πείθει το επιχείρημα “άλλες εποχές τότε”. Η σημερινή εποχή είναι που χρειάζεται όσο καμία άλλη Πολυτεχνείο.
Έστω και υπό το βάρος της συλλογικής αδράνειας, αυτή τη γροθιά – όσα χρόνια και αν περάσουν – δε θα την ξεχάσουν ποτέ, γι αυτό και η διαχρονική λύσσα για την απαξίωσή του.
—
2) Οι ανοιχτοί λογαριασμοί μεταξύ τριτο-τέταρτων πολιτικών αφορούν τη δεξιά πολυκατοικία με τα ακροδεξιά υπόγειά της.
Το να προβάλλεται όμως – για άλλη μια φορά – ως θεματοφύλακας όσιων και ιερών, ο Μεσσήνιος με την πιτσαρία που έσκισε, ε πάει πολύ.
Οι ακροδεξιοί της νδ είναι σε θέση να γνωρίζουν τη θέληση του αφεντικού (ΗΠΑ) να επέλθει μία σχετική ομαλοποίηση στα ελληνοτουρκικά για να αρχίσουν τα τρυπάνια να δουλεύουν.
Δεν πρόκειται να προβάλλουν αντίσταση στις επιθυμίες του αφεντικού, όπως κάνουν διαχρονικά εδώ και 80 χρόνια. Δεν έχουν πρόβλημα με τις διεθνείς μπίζνες.
Την πολιτική ομαλοποίησης που ακολουθεί τώρα ο Μητσοτάκης, ακριβώς την ίδια θα ακολουθούσε και ο Σαμαράς αν ήταν στη θέση του.
Έχουν όμως πρόβλημα ότι θα πρέπει να απολογηθούν στο κοινό τους, ειδικά τώρα που η ακροδεξιά με τα πιασάρικα αφηγήματά της καλπάζει.
Όντας μάλλον σε πανικό ο πρωθυπουργός (μέσα σε λίγους μήνες έκανε κυβίσθηση στην αντι-woke ατζέντα) δεν άφησε τον σύμμαχό του να εκτεθεί. Όχι με ηρωικά λόγια, αλλά με πράξεις.
Η διαγραφή Σαμαρά, περισσότερο σαν ηρωική έξοδο μοιάζει προκειμένου να κουνήσει μελλοντικά το δάχτυλο “τα ‘λεγα εγώ” και να πουλήσει ανέξοδα πατριωτισμό με το κιλό . Όπως κάνει κάθε συνεπής ακροδεξιός.
Παρεμπιπτόντως άβυσσος η ψυχή των ευεργετηθέντων:
- Ο Σαμαράς έσωσε από την αφάνεια τα πουλέν του Καρατζαφέρη και τους έδωσε γήπεδο να εξελιχθούν σε βαρόνους. Ειδικά το τσιριχτό πουλέν που μέχρι τότε τον αποκαλούσε υποτιμητικά “μεγάλο πατριώτη”, ενώ στη συνέχεια ονειρευόταν λεωφόρους με το όνομά του. Σήμερα προς το παρόν άδειασμα του ευεργέτη, λιβάνισμα στον σουλτάνο. Αύριο ποιος ξέρει;
- Ο Μητσοτάκης δεν ακολούθησε το 2010 την αδερφή του, αλλά τον Σαμαρά.
- Ο Σαμαράς μάλλον το εκτίμησε, και έκανε τον Μητσοτάκη αρχικά υπουργό και αργότερα αρχηγό της ΝΔ.
- Ο Μητσοτάκης ανταπέδωσε το καλό, δίνοντας – με κάθε τρόπο – τη Novartis στον Σαμαρά για να παίζει, εξευτελίζοντας όλοι μαζί κάθε έννοια διάκρισης εξουσιών. Μια “σκευωρία” για την οποία ο Σαμαράς, όντας πρωθυπουργός σε μια εποχή που κόσμος έκοβε φάρμακα, ζεσταινόταν με μαγκάλια και έτρωγε από τα σκουπίδια, δε βγήκε μία φορά να μας πει τουλάχιστον ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για το σκάνδαλο Novartis. Γιατί σκάνδαλο αποδεδειγμένα υπήρξε, αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Το λένε και οι φίλοι του στις ΗΠΑ.
Για όλους αυτούς, μη πάει πάντως το μυαλό μας σε αριβίστες και καιροσκόπους. Πρόκειται για πιστοποιημένους αγνούς πατριώτες που θυσιάζονται για την πατρίδα.
