Ηθικοί αυτουργοί για τα τροχαία εγκλήματα στην Ελλάδα είναι η ίδια η νομοθεσία και το σύστημα απονομής δικαιοσύνης αφήνοντας ατιμώρητους τους δράστες ακόμα και όταν έχουν επιδείξει εγκληματική αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση δολοφονίας δύο νέων παιδιών τον Αύγουστο του 2017 έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά. Η Στέλλα Μούσχου, 20 ετών, και ο Γιάννης Στρογγυλός, 19 ετών, μαζί με τον σκύλο τους σκοτώθηκαν όταν τους χτύπησε με σφοδρότητα όχημα, ο οδηγός του οποίου κινούνταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα για τα δεδομένα της περιοχής.
Την Τετάρτη, σχεδόν πέντε χρόνια μετά το συμβάν, η υπόθεση εκδικάζεται έπειτα από συνεχείς αναβολές για πρώτη φορά στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χανίων και ενώ ο δράστης δεν έχει μείνει ούτε μία μέρα στη φυλακή.
«Οδηγούσε πιωμένος και χωρίς να έχει δίπλωμα. Χτύπησε τα παιδιά και τον σκύλο με ταχύτητα 127 χιλιομέτρων, ενώ το όριο στον συγκεκριμένο δρόμο ήταν 40 χιλιόμετρα. Εκφσενδόνισε τον Γιάννη στα 71 μέτρα, τη Στέλλα την παρέσυρε για 107 μέτρα, πάτησε για λίγο φρένο και στη συνέχεια ανέπτυξε ταχύτητα περίπου 170 χιλιομέτρων, προσέκρουσε σε μια σταθμευμένη μηχανή την οποία επίσης εκσφενδόνισε κατά 70 μέτρα και σταμάτησε μόνο όταν προσέκρουσε σε ένα τοιχίο». Ολα αυτά η ελληνική Δικαιοσύνη τα χαρακτηρίζει “πλημμέλημα” και θεωρεί πως έγιναν από αμέλεια», λέει στην «Εφ.Συν.» η μητέρα του Γιάνννη, Ιωάννα Κεφαλά.
Η ίδια είναι μέλος του συλλόγου «SOS Τροχαία Εγκλήματα» και δηλώνει πως θα βρεθεί στα Χανιά εξαιρετικά δυσαρεστημένη, καθώς η Δικαιοσύνη στην ουσία δίνει άφεση σε συμπεριφορές σαν αυτές και ενθαρρύνει τις επόμενες. «Θα ήταν μια ανακούφιση να ελπίζω πως η τιμωρία θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για να μη χαθούν και άλλα παιδιά με αυτό τον τρόπο, αλλά δυστυχώς αυτό θα συνεχιστεί. Και η άδεια για να συνεχιστεί δίνεται μέσα στις ίδιες τις δικαστικές αίθουσες», λέει η ίδια.
Σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος τονίζει πως έχει θέσει επανειλημμένα, χωρίς ανταπόκριση, στους «αρμόδιους» τόσο το θέμα του επιπέδου των κατηγοριών που αποδίδονται στους δράστες τροχαίων εγκλημάτων (τα οποία αυτόματα χαρακτηρίζονται πλημμελήματα) όσο και το θέμα των αλλεπάλληλων αναβολών και της μη πρόταξης στα πινάκια των δικαστηρίων των υποθέσεων ανθρωποκτονιών και σοβαρών τραυματισμών.
«Ο φόνος της Στέλλας και του Γιάννη αποτελεί εμβληματική υπόθεση αναμέτρησης δύο κόσμων. Αυτού της υπεράσπισης της ανθρώπινης ζωής σαν απόλυτης αξίας και αυτού της προώθησης και υπεράσπισης της μηχανοκίνησης χωρίς κανένα πρόσχημα και της αντιμετώπισης των θανάτων και των τραυματισμών στο δρόμο σαν αναπόφευκτης παράπλευρης απώλειας» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Στην ίδια ανακοίνωση τονίζεται πως το δικαστήριο έχει τη δυνατότητα στη διάρκεια της διαδικασίας αν θέλει να αναβαθμίσει την κατηγορία από πλημμέλημα σε κακούργημα. «Αν ο φόνος της Στέλλας, του Γιάννη και του σκύλου τους δεν αποτελεί κακούργημα, κανένα τροχαίο στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να θεωρηθεί κακούργημα», επισημαίνει ο Σύλλογος. Παράλληλα, τα μέλη του Συλλόγου υπενθυμίζουν πως σχεδόν πέντε χρόνια μετά, δεν έχουν ολοκληρωθεί τα έργα ασφαλούς διαμόρφωσης της εισόδου του Πολυτεχνείου Κρήτης, που ανακοινώθηκαν μετά το συμβάν και που κανονικά έπρεπε να έχουν πραγματοποιηθεί εδώ και δεκαετίες. «Η Διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης και η Περιφέρεια Κρήτης ας μη παριστάνουν τους τεθλιμμένους συγγενείς γιατί αυτό δεν καλύπτει τις σημαντικές δικές τους ευθύνες γι αυτή την τραγωδία» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
