(Eπειδή κάτι γίνεται έξω από τον μικρόκοσμο μας!)
Σε ένα φόρουμ τουΟΗΕπριν λίγες βδομάδες, ο αντισυνταγματάρχηςAbdoulaye Maiga(γεν. 12/5/1981, μετά το πραξικόπημα του 2021 ήταν υπουργός Εδαφικής Διοίκησης και Αποκέντρωσης), κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης τουΜάλι(République du Mali –πρώην Γαλλικό Σουδάν)κατηγόρησε τηνΑλγερίαότι «παρεμβαίνει και φιλοξενεί τρομοκράτες»!
Ο διπλωμάτης καριέραςOmar Hilaleh(γεν. 1/1/1951), μόνιμος αντιπρόσωπος τουΜαρόκουστα Ηνωμένα Έθνη, υποστήριξε το Μάλι και, από την πλευρά του, αποκάλεσε την Αλγερία «μητέρα όλων των προβλημάτων στοΣαχέλ(Sahelian acacia savanna) και τηΣαχάρα».
Σαφώς, η προσέγγιση μεταξύΡαμπάτ(Rabat) καιΜπαμάκο(Bamako) δεν είναι τυχαία. Οι μαροκινές αρχές, συνεπικουρούμενες από τουςΓάλλους αποικιοκράτες, επιδιώκουν να επεκτείνουν την επιρροή τους στο Σαχέλ σε βάρος της Αλγερίας.
ΤοΚρεμλίνο(кремль) σίγουρα θα πρέπει να κάνει κάτι για αυτήν την κατάσταση και να πραγματοποιήσει κάποιο είδος αποστολής διαμεσολάβησης μεταξύ των δύο φίλων χωρών του στην Αφρική, που είναι η Αλγερία και το Μάλι. Αν, βέβαια, υπάρχει πραγματικά ένα στρατηγικό όραμα για τη ρωσική παρουσία στην Αφρική που αυξάνεται, και εάν υπάρχει η επιθυμία για έναν πολυπολικό κόσμο, για τον οποίο υπερθεματίζουν τόσο πολύ στηΜόσχα.
Εννοείται πως η Μόσχα θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα και δεν πρέπει να χάσει την Αλγερία, έναν από τους λίγους πραγματικούς εταίρους και φιλικά κράτη της Ρωσίας στον πλανήτη, τα οποία είναι φερέγγυα και έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν ολόκληρο το τίμημα για ρωσικά προϊόντα και εξοπλισμό.
Η Αλγερία μπορεί να το κάνει και με …τόκο, αλλά το Μάλι δεν μπορεί. Και δεν θα το κάνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως όλες σχεδόν οι χώρες τηςΚοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών(Содружество Независимых Государств), οι οποίες αποτελούν μια χαλαρή ένωση κρατών κι εξακολουθούν να βρίσκονται στην τροχιά της ρωσικής επιρροής.
Η Αλγερία δεν έχει ξένες στρατιωτικές βάσεις, κανένα εξωτερικό χρέος. Είναι ένα πραγματικά κυρίαρχο κράτος που είναι πραγματικά σεβαστό σε όλον τον κόσμο, πολύ περισσότερο στηνΑφρική, τουςΑραβικούς λαούςκαι τουςΜουσουλμάνους.
Η Αλγερία έχει ένασοβαρόστρατιωτικό δυναμικό, το οποίο θέλει να ενισχύσει περαιτέρω μέσω της αγοράς ρωσικών όπλων (τα περισσότερα όπλα του στρατού της σύγχρονης Αλγερίας είναι σοβιετικής και ρωσικής προέλευσης), ξεπερνώντας τη δυτική και οποιαδήποτε ξένη πίεση, την οποία ακόμη και αυτοί οι επίσημοι σύμμαχοι και στρατηγικοί εταίροι τηςΡωσικής Ομοσπονδίας, ειλικρινά μιλώντας, δεν είχαν ποτέ μπορέσει να κάνουν!
Επίσης, η Αλγερία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παίκτες στον κόσμο στην ενεργειακή αγορά (το 30% του ΑΕΠ της Αλγερίας προέρχεται από την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το 95% των εξαγωγών της χώρας αποτελείται από υδρογονάνθρακες). Το συνολικό μήκος των αγωγών για τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου της Αλγερίας είναι 16.000 χιλιόμετρα, δηλαδή όσο η απόσταση από την Αλγερία στηΝέα Ζηλανδία!
ΤοΑλγέρι(الجزائر), η πρωτεύουσα της Αλγερίας, είναι αδελφοποιημένη πόλη της Μόσχας και τουΠεκίνου.
Η Αλγερία αποτελεί έναν πολύ καλό εταίρο με τον οποίο η Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί ήρεμα, μέσω κοινών προσπαθειών, να βοηθήσει στη διατήρηση άνετων τιμών του πετρελαίου (ο εμπορικός τζίρος της Αλγερίας με τη Ρωσία ανέρχεται σε δισεκατομμύρια δολάρια, και στο μέλλον σίγουρα θα μετράται σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια).
Ακόμη, η Αλγερία έχει μια αρκετά μεγάλη οικονομία, καθώς και δημογραφικό δυναμικό 45 εκατομμυρίων νέων, ικανών και πολύ μορφωμένων ανθρώπων, μια μεγάλη περιοχή με πόρους και μια πλεονεκτική γεωγραφική θέση.
Και βέβαια να τονίσουμε ότι σε όλην αυτήν την καλή εικόνα της χώρας και του δυναμικού της, συμβάλλει τα μέγιστα το ότι η Αλγερία στερείται των προβλημάτων που ενυπάρχουν σε πολλές αραβικές και μουσουλμανικές χώρες:Δεν υπάρχει φυλετισμός!
Δεν υπάρχει εθνοτικό μίσος, όπως δεν υπάρχουν ατελείωτα θρησκευτικά κινήματα κάθε είδους· είναι ένας μονολιθικός αραβοβερβερικός λαός, όπουΆραβεςκαιΒέρβεροι(Amazigh,أمازيغ) πραγματικά ζουν μαζί και δεν ροκανίζουν ο ένας τον άλλον.Οι κύριοι πληθυσμοί είναι Άραβες (83%) και Βέρβεροι (16%). Υπάρχουν ιστορικές μελέτες, ότι οι Βέρβεροι ήταν αυτοί που έδωσαν ώθηση στην ανάπτυξη τηςΑρχαίας Αιγύπτου. Και ήταν επίσης ο γηγενής πληθυσμός της σημερινήςΙσπανίας(πριν την κατακτήσουν οιΡωμαίοι).
Εδώ είναι πολύ καλύτερα από τοΙράκ, τηΛιβύηή τηΣυρίαστα καλύτερά τους χρόνια, για έναν απλό λόγο: γιατί όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα δεν υπάρχουν και προσπαθούν έτσι, ώστε σίγουρα να μην υπάρξουν. Μια ενιαία μονολιθική εθνική δημοκρατία, κατέχει τη θέση που της αρμόζει στην ήπειρο και στον εθνο-ομολογιακό της χώρο.
Το αλγερινό σύστημα λειτουργεί, είναι σταθερό, μεταρρυθμίζεται, ακριβώς όπως η αλγερινή οικονομία προσπαθεί ενεργά να ξεφύγει από τις αιχμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Ένα κράτος που έχει πραγματικά σεβασμό και εξουσία μεταξύ των λαών του λεγόμενου «παγκόσμιου νότου», γιατί και παλιότερα συνέβαλε στην απελευθέρωση της Αφρικής από την αποικιοκρατία της Γαλλίας, όπως και συνεχίζει να κάνει και τώρα ακόμη.
Η Αλγερία σήμερα έχει πολύ μεγαλύτερες οικονομικές και πολιτικές δυνατότητες από όλες τις απολύτως αραβικές, αφρικανικές και μουσουλμανικές χώρες, ενώ εξακολουθεί να έχει μια στρατηγική και εθνικά προσανατολισμένη ηγεσία που έχει το όραμα το «που και πως να οδηγήσουν τη χώρα τους μπροστά». Η οποία είναι πολύ σημαντική για τον πραγματικό σχηματισμό ενόςπολυπολικού κόσμου, και όχι μόνο δημαγωγία και λαϊκισμός, όπως κάνουν ορισμένες άλλες χώρες…
Η Αλγερία έχει πραγματικά τεράστιες δυνατότητες, π.χ. περισσότερες από την «πλούσια»Σαουδική Αραβίαμε τον φυλετισμό της, με ολόκληρα στρώματα περιθωριοποιημένων και καταπιεσμένων υποκειμένων στο καθεστώς, λόγω των «ανεπιθύμητων» κοινωνικών, φυλετικών και θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.
Η Αλγερία έχει περισσότερες δυνατότητες από τα 112 εκατομμύρια πληθυσμού τηςΑιγύπτουμε τα τεράστια κοινωνικά και δημογραφικά προβλήματα μεταξύ τους.
Η Αλγερία έχει ιδιαίτερα περισσότερες δυνατότητες από τους σιχαμένους βασιλιάδες τουΚόλπουπου τους τραβούν «από τη μύτη» οιΑγγλοσάξωνεςαφέντες τους, με μια μικρή χούφτα ιθαγενούς πληθυσμού. Όλοι οι άλλοι, τα εκατομμύρια κατοίκων της περιοχής του Κόλπου είναι φιλοξενούμενοι εργάτες από όλο τον κόσμο, που υπηρετούν αυτά τα αντιδραστικά, μεσαιωνικά, μοναρχικά, φυλετικά καθεστώτα· τα οποία είχαν προσχεδιαστεί από τα αφεντικά τους ώστε να «σέρνονται» όλη τους τη ζωή και να μην μπορούν να «πετάξουν», εξαιτίας του μικρού εδαφικού και δημογραφικού μεγέθους τους. Το μόνο που τους σώζει και τους προσδίδει χλιδή, είναι ένας τεράστιος όγκος φυσικών πόρων για μια τόσο μικρή χούφτα του γηγενούς πληθυσμού, προκειμένου να διατηρηθεί κάθε είδους πίστη των υποκειμένων… Όλοι αυτοί δεν θα μπορέσουν ποτέ να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, επομένως δεν θα είναι ποτέ ανεξάρτητοι, αλλά εξαρτώμενοι από τα αφεντικά τους.
Η Αλγερία είναι το μεγαλύτερο κράτος στην Αφρική από το 2011. Πριν από αυτό, τοΣουδάνβρισκόταν στην πρώτη θέση, αλλά στη συνέχεια διασπάστηκε σεΔημοκρατία τουΣουδάνκαιΔημοκρατίαΝότιουΣουδάν.
Η Αλγερινή επανάσταση
Η Αλγερία ήταν αποικία της Γαλλίας από το 1848 έως το 1962 (114 χρόνια).
Κατά τη διάρκεια τουΒ’ Παγκοσμίου Πολέμουη Γαλλία παραδόθηκε στη ναζιστικήΓερμανίακαι η Αλγερία (ως αποικία) προμήθευε τα στρατεύματα του Χίτλερ με τρόφιμα και πρώτες ύλες.
Στα μέσα του εικοστού αιώνα, η Γαλλία χρησιμοποίησε την Αλγερία ωςπεδίο δοκιμών πυρηνικών όπλων(περισσότερες από 50 εκρήξεις). Μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να υπάρχει αυξημένο υπόβαθρο ραδιενέργειας σε πολλές από τις περιοχές δοκιμών.
ΗΑλγερινή επανάστασηεπίσημα ξέσπασε την 1η Νοέμβρη του 1954 για να λήξει το 1962 με την ήττα της αποικιοκρατικής Γαλλίας και την ανακήρυξη τηςΛαϊκής Δημοκρατίας της Αλγερίας(الجمهورية الجزائرية الديمقراطية الشعبية). Αποτελεί ιστορική απόδειξη ότι κανένας λαός που είναι αποφασισμένος για την απελευθέρωσή του δεν μπορεί να ηττηθεί στο τέλος, όση βία, όσες σφαγές, όσα βασανιστήρια και καταπίεση κι αν χρησιμοποιήσουν οι πάνοπλοι σαν αστακοί δυνάστες του!
Πριν από 70 χρόνια, η Αλγερία ξεκίνησε τον πόλεμο ανεξαρτησίας της κατά της αποικιοκρατικής Γαλλίας, που οδήγησε σε έναν μακρύ και επίπονο αγώνα υπό την ηγεσία τουΕθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου(ΕΑΜ,جبهة التحرير الوطني) της Αλγερίας.
• Το 1954 το ΕΑΜ ξεκίνησε την ένοπλη πάλη στην ύπαιθρο.
• Το 1956 μετέφερε τη σύγκρουση στις πόλεις που κορυφώθηκε με τη «Μάχη του Αλγερίου» το 1957.
• Οι Γάλλοι αποικιοκράτες χρησιμοποίησαν τις πιο επίλεκτες δυνάμεις τους που επιδόθηκαν σε αιματοκυλίσματα, σφαγές και μαζικούς βασανισμούς.
• Πάνω από 1,5 εκατομμύριο Αλγερινών υπήρξαν θύματα της πιο βάρβαρης καταστολής από το 1954 ως το 1962!
• Η κορυφαία πολιτική φυσιογνωμία της μεταπολεμικής Γαλλίας, ο «μεγάλος δημοκράτης» Γάλλος πρόεδροςΣαρλ ντε Γκωλ(Charles André Joseph Marie de Gaulle, γεν. 22/11/1890), διέταξε την ολοκληρωτική συντριβή της οργάνωσης του ΕΑΜ και της Αλγερινής επανάστασης.
• Στο τέλος οι αποικιοκράτες τα μάζεψαν κι έφυγαν ντροπιασμένοι — μέχρι και σήμερα η επίσημη Γαλλία αποφεύγει να μιλάει και να θυμάται «την ήττα στην Αλγερία»!
Ο ένοπλος αγώνας των Αλγερινών γκρέμισε ένα σύστημα φυλετικού και θρησκευτικού διαχωρισμού, αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων και οικονομικής καταπίεσης.
Ο ένοπλος αγώνας του αλγερινού λαού γέννησε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Αλγερίας, ένα συνταγματικά σοσιαλιστικό κράτος στηΒόρεια Αφρικήπου έγινε πρότυπο για άλλους αποικιοκρατούμενους λαούς στην αφρικανική ήπειρο και σε όλο τον κόσμο.
Ο ένοπλος αγώνας και η νίκη του αλγερινού λαού είναι, ακόμη και σήμερα, το φωτεινό παράδειγμα για τονΠαλαιστινιακόλαό, αλλά και κάθε λαό που παλεύει ενάντια στο ρατσισμό, την αποικιοκρατία, την κατοχή, τον ιμπεριαλισμό!
Οι σχέσεις με την Κούβα
Ο υφυπουργός των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κούβας στρατηγός του στρατούΧοακίν Κέντα Σόλα(Joaquín Kenta Solá,γεν. 24/9/1938,βουλευτής στην Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας, κάτοχος του τιμητικού τίτλου του «Ήρωα της Δημοκρατίας της Κούβας») επισκέφθηκε αυτές τις μέρες την Αλγερία, όπου κατέθεσε την υποστήριξη της χώρας του στη θέση της Αλγερίας στην παγκόσμια σκηνή.
Ο Κουβανός επίσημος έγινε δεκτός προσωπικά από τον Αλγερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας και Ανώτατο Διοικητή των Ενόπλων ΔυνάμεωνΑμπντελματζίντ Τεμπούν(Abd al-Majīd Tabbūn,عبد المجيد تبون,γεν. 17/11/1945)και από Αλγερινούς συναδέλφους του από το Γενικό Επιτελείο και το Υπουργείο Άμυνας. Τα δύο μέρη συζήτησαν τρόπους ενίσχυσης της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο φίλων χωρών.
Επίσηςο Σόλαευχαρίστησε την Αλγερινή ηγεσία για την πρόσφατη διαγραφή του εξωτερικού χρέους της χώρας του προς την Αλγερία.
Σε απάντηση, η αλγερινή ηγεσία σημείωσε τα προσωπικά παραδείγματα των συντρόφωνΤσε Γκεβάρα(Ernesto Guevara, 14/6/1928 – 9/10/1967) καιΦιντέλ Κάστρο(Fidel Alejandro Castro Ruz, 13/8/1926 – 25/11/2016) κατά την απελευθέρωση της Αλγερίας από τον γαλλικό ζυγό.
Η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Αλγερίας, στη συνάντηση με την ανώτατη κουβανική στρατιωτική αντιπροσωπεία, εξέφρασε την παραδοσιακή της υποστήριξη στην Κούβα και καταδίκασε τον μακροχρόνιο αμερικανικό αποκλεισμό του νησιού.
__________
Πολλά χαιρετίσματα από τη Βόννη.
Daniel
