Μέχρι την Κρήτη ακούστηκαν τα χειροκροτήματα από τη Θεσσαλονίκη όταν ο πρωθυπουργός έλεγε για την άμεση εξόρυξη των πετρελαίων στο Λιβυκό και στο Ιόνιο. Χάρηκαν οι ιθαγενείς.
Αναθάρρησε η ψυχή τους, φάνηκε το φως στο τούνελ. Κι όποιος από σας βρεθεί να αντιμιλήσει, θα είναι μίζερος και δεν θα θέλει το καλό της πατρίδας.
Κάτι περιβαλλοντικές ανησυχίες για πιθανά ατυχήματα σαν αυτό στον Κόλπο του Μεξικού αντηχούν παράφωνα και χαλάνε τη γιορτή και το κλίμα ενθουσιασμού. Εδώ μιλάμε για τη σωτηρία του έθνους, που ναι, έχει και ένα ποσοστό ρίσκου. Το λένε καθαρά οι επιστήμονες, που χρόνια τώρα βλέπουν μαύρο χρυσάφι στον πάτο των θαλασσών μας.
Λένε κι άλλα όμως. Λένε πως οι αντίστοιχες συμβάσεις υπογράφονται συνήθως με ποσοστά 80-20 επί των κερδών υπέρ αυτών που αναλαμβάνουν να κάνουν τη δουλειά. Και λένε πως εμείς έστω και με το 20% ξεχρεώνουμε…
Και αφού ξεχρεώσουμε βάζουμε πια την Ελλάδα σε άλλο δρόμο. Και ένα λαμπρό μέλλον ανοίγεται για το νέο πετρελαιοπαραγωγό έθνος…
Πολύ καλό για να είναι αληθινό όμως.
Άραγε άνοιξε λαμπρό μέλλον για τους λαούς που έχουν πετρέλαια; Ζούνε καλά στη Ρωσία, στη Λιβύη και στο Ιράκ; Είναι πλούτος για το λαό αυτός που έφερε το πετρέλαιο στον Περσικό Κόλπο; Έφερε ειρήνη κι ευημερία το πετρέλαιο σε εκείνους που το παράγουν;
«Είναι πλούτος που ανήκει σε όλο το λαό μας» είπε ο Γιώργος και ξαναχάρηκαν οι ιθαγενείς και ξαναχειροκρότησαν.
Η ιστορία όμως έχει αποδείξει πως σε τέτοιες περιπτώσεις οι ιθαγενείς παίρνουν μόνο τα καθρεφτάκια…
