Η Μάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός και πολιτική ακτιβίστρια, μιλά για την ακροδεξιά στην Ελλάδα με αφορμή τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κάνοντας μια ιστορική σύνδεση με τον Αλέκο Παναγούλη και αναφέρεται στους «νοσταλγούς του χθες».
Όπως επισημαίνει, ο Φύσσας ήταν ένα πρόσωπο που μπορούσε να ηγηθεί ενός πολιτικο-καλλιτεχνικού κινήματος, σημειώνοντας ότι η δολοφονία του αποτέλεσμα έναυσμα για να ενωθεί το αντιφασιστικό κίνημα, ενώ αναφέρεται και στην στάση της μητέρας του που μετέτρεψε τον πόνο της σε αγώνα.
Μιλώντας για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, τονίζει ότι το σύστημα άφησε να περάσουν τα χρόνια με στόχο ο λαός να ξεχάσει, κάτι που εν μέρει έχει πετύχει καθώς οι δίκες συνεχίζονται χωρίς μεγάλη παρουσία από το κίνημα, χαρακτηρίζοντας επικίνδυνη την λήθη.
Αναφερόμενη στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη που πλέον συναναστρέφεται άμεσα με το πολιτικό σύστημα, υποστηρίζει ότι τα πράγματα είναι σε χειρότερο σημείο και πρέπει να υπάρξει εγρήγορση.
Τέλος επισημαίνει ότι και η Τέχνη είναι διασπασμένη καθώς το σύστημα διαλύει κάθε δυνατότητα να αναδειχθεί ενώ ταυτόχρονα διαστρευλώνει την πραγματικότητα και χρειάζεται το αντιφασιστικό κίνημα να το αντιληφθεί έγκαιρα, τονίζοντας ότι θα πρέπει να «συμμετέχουμε και να αντέχουμε».
