«Να συμμετέχουμε αλλά κυρίως να αντέχουμε» λέει η Μάνια Παπαδημητρίου στις Πίσω Σελίδες. Η μνήμη, οι αγώνες και οι αγωνίες μας είναι εδώ. Αλλά εδώ είναι και ο φασισμός. Που δεν τον ξεριζώσαμε, ούτε όταν το ζητούσε ο Αλέκος Παναγούλης μετά τη Χούντα, ούτε όταν κλείσαμε φυλακή τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Σηκώνει κεφάλι και απειλεί συνεχώς. Παίρνει την εξουσία σε όλη την Ευρώπη και ίσως και εδώ, στην επόμενη στροφή.
Είναι ο ίδιος και έχει πολλά πρόσωπα. Του Ρουπακιά με το μαχαίρι, του νοικοκυραίου που σκότωσε τον Ζακ, του ύπαρχου που σκότωσε τον Αντώνη, των μπάτσων που σκότωσαν τον Μάγγο, τον Αλέξη και τον Μανιουδάκη. Είναι το ίδιο πρόσωπο που δολοφονεί τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, που σκοτώνει τους μετανάστες στο Αιγαίο. Ο φασισμός είναι εδώ.
Τα σύμβολά σου, όπως ο Παύλος, ΖΟΥΝ. Αλλά ζουν μόνο μέσα από εσένα. Και θα ζουν όσο αντέχεις να δίνεις μάχες.
Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:
—–
Μάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός και πολιτική ακτιβίστρια: «ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ»
Η Μάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός και πολιτική ακτιβίστρια, μιλά για την ακροδεξιά στην Ελλάδα με αφορμή τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κάνοντας μια ιστορική σύνδεση με τον Αλέκο Παναγούλη και αναφέρεται στους «νοσταλγούς του χθες».
Όπως επισημαίνει, ο Φύσσας ήταν ένα πρόσωπο που μπορούσε να ηγηθεί ενός πολιτικο-καλλιτεχνικού κινήματος, σημειώνοντας ότι η δολοφονία του αποτέλεσμα έναυσμα για να ενωθεί το αντιφασιστικό κίνημα, ενώ αναφέρεται και στην στάση της μητέρας του που μετέτρεψε τον πόνο της σε αγώνα.
Μιλώντας για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, τονίζει ότι το σύστημα άφησε να περάσουν τα χρόνια με στόχο ο λαός να ξεχάσει, κάτι που εν μέρει έχει πετύχει καθώς οι δίκες συνεχίζονται χωρίς μεγάλη παρουσία από το κίνημα, χαρακτηρίζοντας επικίνδυνη την λήθη.
Αναφερόμενη στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη που πλέον συναναστρέφεται άμεσα με το πολιτικό σύστημα, υποστηρίζει ότι τα πράγματα είναι σε χειρότερο σημείο και πρέπει να υπάρξει εγρήγορση.
Τέλος επισημαίνει ότι και η Τέχνη είναι διασπασμένη καθώς το σύστημα διαλύει κάθε δυνατότητα να αναδειχθεί ενώ ταυτόχρονα διαστρευλώνει την πραγματικότητα και χρειάζεται το αντιφασιστικό κίνημα να το αντιληφθεί έγκαιρα, τονίζοντας ότι θα πρέπει να «συμμετέχουμε και να αντέχουμε».
