1) Ο Βασίλης Δημάκης ήταν ένας αυθεντικός αντι-ήρωας. Αποδέχτηκε παλικαρίσια τα λάθη του και προσπάθησε σκληρά να επανενταχθεί, να αποκτήσει κοινό βηματισμό με την κοινωνία.
Διεκδίκησε αυτονόητες ανθρώπινες συνθήκες όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους.
30 χρόνια φυλακή όταν άλλοι ληστές – όχι με καλάσνικοφ αλλά με γραβάτα – έτρωγαν ισόβια για 20 εκατομμύρια υπεξαίρεση, αλλά τελικά έκαναν μόνο 2 χρόνια φυλακή (Παπαγεωργόπουλος).
Οι δήμιοί του, επίσης ληστές, που μοίρασαν την εποχή της πανδημίας, μπόλικο χρήμα με απευθείας αναθέσεις, δεν υπέστησαν καν δίωξη.. (Σοφία Νικολάου)
Δυστυχώς, θα συνεχίσουμε να μετράμε ήττες ενώ οι άλλοι θα γεύονται κυνικά τις “νίκες” τους.
Ο Βασίλης Δημάκης άφησε τους δήμιούς του μέσα στο βούρκο τους, άφησε όλο αυτό το σάπιο οικοδόμημα, για να πιάσει σπίτι στον παράδεισο. Και θα το πιάσει.
Ταλόγια του Λουκά Σταμέλλουπεριγράφουν πολύ καλύτερα τον Βασίλη Δημάκη.
“…. Στη συνέχεια, αν δει κανείς τα άρθρα με την ετικέτα «Βασίλης Δημάκης», παρακολουθεί την πορεία ενός Σισύφου που με επιστολές, ανακοινώσεις, νομικές ενέργειες, απεργίες πείνας και δίψας προσπαθεί να περπατήσει μπροστά, κυλώντας στην ανηφόρα και την πελώρια κοτρώνα των φυλακών, με σκοπό να φτάσει σε μια κορυφή. Οι εκδικητικοί θεοί των υπουργείων και της δικαστικής εξουσίας, όμως, κάθε τόσο φρόντιζαν, με ολύμπια αδιαφορία, να τον τοποθετούν ξανά πίσω, στην αφετηρία του Άδη, με τον ογκόλιθο μπροστά του.”
Ο τρόπος που χρησιμοποιούνται τα “χαμένα” βίντεο
Κοκοτσάκης – Γιατί απέχουμε από τα συστημικά ΜΜΕ
Αφήνοντας έξω – προς το παρόν – την πολιτική μήτρα του Καπερνάρου, τη νομική υπεράσπιση στον Κουζήλο και την άποψη του ότι “η χρυσή αυγή δεν είναι εγκληματική οργάνωση” (προφανώς έχει μία πολύ ιδιαίτερη άποψη για το τι είναι έγκλημα. Ας δει και το οπλοστάσιο που είχε ο σημερινός δολοφόνος – αυτόχειρας στη Λάρισα)
Οι αντιφάσεις, τα κενά, τα λογικά ερωτήματα αμέτρητα (έχουν ήδη αναφερθεί από πολλές μεριές)
Το κάνουν όλο και χειρότερο. Πανηγυρίζουν για βίντεο των οποίων η γνησιότητα ελέγχεται. Βίντεο τα οποία – ακόμα και αν είναι γνήσια – δεν απαντάνε στην ουσία του ζητήματος. Ενδεικτικά, δεν απαντάνε:
- Για την έκρηξη και την πυρόμπαλα που σχηματίστηκε.
- Για τη βιαστική μεταφορά χωμάτων και οστών των δολοφονηθέντων.
- Για τις προκλητικά αργοπορημένες ενέργειες κράτους και δικαστικών αρχών και μόνο μετά από επιμονή των συγγενών.
- Για τις καταθέσεις αξιωματικών αστυνομίας – πυροσβεστικής που μιλούν για πιέσεις άνωθεν.
- Για τη χρονική στιγμή που εμφανίστηκαν (δύο χρόνια μετά)
Fact checking έκαναν ήδη ο Κοκοτσάκης και οι συνεργάτες του μέσα από τα λογικά ερωτήματα που έθεσαν δίχως καθυστέρηση.
Fact checking ο Αλικάκος; Αυτός σκαρφάλωσε στο βαγόνι και άρχισε να πανηγυρίζει, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. την αμφιβολία του ερευνητή.
Το χειρότερο είναι ότι “συμπαρίσταται” στους συγγενείς και στεναχωριέται που καθυστέρησε ο αγώνας τους για “να αναδείξουν τα λάθη και τις παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού”.
Εκτός από υποκρισία και ασέβεια, του έχει διαφύγει μάλλον ότι οι συγγενείς, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, δεν είναι παραπλανημένοι, αλλά πεπεισμένοι (με στοιχεία) για έγκλημα και συγκάλυψη.
Όλοι αυτοί, οι κολαούζοι, σε λίγες μέρες, θα πάρουν κι άλλη απάντηση, ακόμα πιο ηχηρή. Θα παίρνουν πολλές από δω και πέρα, σε κάθε επίπεδο.
Είμαστε ακόμα στην αρχή.
