Λοιπόν εμένα θα με συγχωρήσετε αλλά θα χαλάσω το κλίμα της γενικής συγκίνησης και υπερηφάνειας για τις… ηρωικές νοσηλεύτριες που μεταβαίνουν εθελοντικά από τα νοσοκομεία της Κρήτης στη Θεσσαλονίκη για να βοηθήσουν την κατάσταση εκεί.
Φυσικά δεν έχω να πω τίποτα κακό για τις ίδιες. Πολύ καλά κάνουν αν έτσι το νιώθουν, αν αυτό τους λέει η συνείδησή τους απέναντι στον συνάνθρωπο και εφόσον ήταν αμιγώς «εθελοντική» η μετακίνησή τους.
Όμως καθόλου υπερήφανο δεν με κάνει το γεγονός ότι στη χώρα μου για να λειτουργήσει η Δημόσια Υγεία χρειάζεται να μεταφέρονται πέρα δώθε οι λειτουργοί της.
Έχω ερωτήσεις για τους λόγους που χρειάζεται η μετακίνηση αυτή. Γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί νοσηλευτές στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης; Γιατί δεν προσλήφθηκαν τους μήνες που μεσολάβησαν και ενώ ήταν ήδη προβλεπόμενη η νέα έξαρση του ιού; Γιατί δεν έγιναν οι προσλήψεις που χρειάζονταν ώστε να μην φτάσει στο όρια του το σύστημα;
Η κίνηση των γυναικών αυτών δίνει το άλλοθι που χρειάζεται η διοίκηση για να κρύψει τις δικές της ανεπάρκειες. Για μερικές μέρες η συζήτηση στα media θα περιστρέφεται γύρω από τις «ηρωίδες» ενώ θα ξεχνάμε τον λόγο που έκανε αναγκαίο τον ηρωισμό τους.
Είναι ο ίδιος λόγος που δημιουργεί όσα βλέπουμε γύρω μας αυτές τις μέρες. Πρώτα η έλλειψη προσωπικού στα νοσοκομεία έκανε ηρωίδες τις νοσηλεύτριες της Κρήτης και μετά η δική τους αυταπάρνηση.
Είναι ο ίδιος λόγος που έκανε «μαυραγορίτες» τους ιδιώτες γιατρούς που ζητούν περίπου ως… νταβατζήδες 3.000 ευρώ αφορολόγητα και πενταπλάσια μόρια για πρόσληψη και μια σειρά από προκλητικά προνόμια για να μας κάνουν τη χάρη να βοηθήσουν αυτές τις δύσκολες μέρες στα νοσοκομεία. Δεν ακούστηκαν και πολλά στα ΜΜΕ για τις ξεδιάντροπες απαιτήσεις του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου.
Η βάση και των δύο περιπτώσεων είναι η ίδια. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία. Αυτό θα έπρεπε να είναι το θέμα συζήτησης. Και προσωπικά δεν μου προκαλεί καθόλου… υπερηφάνεια.
ΥΓ: Μέσα στην πολλή συγκίνηση για τον ηρωισμό των νοσηλευτριών, μας ξεφεύγουν εδώ στην Κρήτη και μερικές δημοσιογραφικές γελοιότητες. (Μην μας παρεξηγείτε, παντού υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις).
Οι πολύ «συγκινημένοι» δημοσιογράφοι παρομοιάζουν τις 10 γυναίκες με τους… Κρήτες μακεδονομάχους που πολέμησαν στο πλευρό των βορειοελλαδιτών στον Μακεδονικό Αγώνα. Κατά σύμπτωση είναι οι ίδιοι που συγκινούνταν εξίσου για την αγορά των μαχητικών Rafale και των πυραύλων. Δηλαδή για τα εξοπλιστικά προγράμματα που οδηγούν στην έλλειψη πόρων για δαπάνες στη Δημόσια Υγεία…
Και έτσι κλείνει όμορφα ένας αυτοτροφοδοτούμενος κύκλος συγκίνησης και υπερηφάνειας: Συγκινούμαι για τα Rafale που στερούν πόρους από την Υγεία και μετά συγκινούμαι για τις νοσηλεύτριες που ξενιτεύονται υποχρεωτικά επειδή δεν έχω πόρους να πάρω παραπάνω γιατρούς και νοσηλεύτριες. Τέλειο!
