Ίσως σας αρέσει να θεωρείτε τον εαυτό σας αριστερό, σοσιαλιστή, κομμουνιστή, διεθνιστή. Είστε ίσως κάποιος που του αρέσει να διατηρεί το ενδιαφέρον του για τα παγκόσμια γεγονότα και να προσπαθεί να τα συνδυάσει με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και τον ταξικό αγώνα σε ολόκληρη την υφήλιο. Στην επιδίωξη της έρευνας, της αναζήτησης και της μελέτης που κάνετε, μπορεί να έχετε πρόσβαση σε παραδοσιακά δυτικά ή υποστηριζόμενα από τη Δύση μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως ο «Independent», οι «Times», ο «Economist», το «BBC», η «Washington Post» και άλλα πολλά, όπως τα μεγάλα πρακτορεία ειδήσεων και μπορεί να ακολουθείτε διάφορους βασικούς παράγοντες επιρροής σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Χ… Από όπου κι αν ψάχνετε και παίρνετε τις πληροφορίες σας, να είστε βέβαιοι για ένα πράγμα: θα είναι αλλοιωμένες από την προκατάληψη του θεσμού, του ιδιοκτήτη οργανισμού ή των ανθρώπων που το κατέχουν, το χρηματοδοτούν ή το χειραγωγούν για τους δικούς τους σκοπούς. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τις χρηματοδοτήσεις των μεγάλων πρακτορείων και των μεγάλων «ανεξάρτητων» μέσων ενημέρωσης από την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών (United States Agency for International Development, USAID) και τον οιονεί αυτόνομο Μη Κυβερνητικό Οργανισμό Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy, NED) μπορεί να έκανε την συντριπτική πλειονότητα του κόσμου να «έπεσε από τα σύννεφα». Ελπίζω όχι εσάς που θέλετε να λέγεστε αριστερός σκεπτόμενος άνθρωπος με κριτική σκέψη και διάκριση.
Όλοι οι «ανεξάρτητοι» ειδησεογραφικοί οργανισμοί και εταιρείες έχουν μια ατζέντα, μια στόχευση, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη να εξετάζετε όχι μόνο τι λέγεται, αλλά και γιατί, και ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούνται. Το να είσαι αριστερός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, δεν σημαίνει απλώς ότι ευθυγραμμίζεσαι με μια πολιτική ιδεολογία. Σημαίνει να είσαι ικανά εξοπλισμένος για να αναλύεις κριτικά τη γεωπολιτική, αξιολογώντας την από ταξική βάση, προκειμένου να κάνεις μια ολοκληρωμένη εκτίμηση μιας δεδομένης κατάστασης. Δεν πρέπει να παίρνουμε τίποτα τοις μετρητοίς. Σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αριστεροί ή όχι, στην εποχή της επιστημονικής παραπληροφόρησης πρέπει να μην αφομοιώνουμε απλώς τις ειδήσεις που μας έρχονται με μορφή πλημμυρίδας, αλλά να βλέπουμε τις αθέατες πλευρές της, θέτοντας μερικά βασικά ερωτήματα: ποιος διαδίδει την πληροφορία, ποιανού συμφέροντα εξυπηρετεί, από ποια μονοπάτια και πηγές πήρε την είδηση, τι ιστορικό διαπλοκής έχει, τι διακυβεύεται, ποια μεροληψία παρουσιάζει;
Μια ανασκόπηση των πρόσφατων προεδρικών εκλογών στο Εκουαδόρ ή Ισημερινό (República del Ecuador) είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ας ρίξουμε μια δεύτερη ματιά…
● Να έχουμε υπόψιν μας πως καθώς το «ροζ κύμα» συνεχίζει να κατακλύζει τη Λατινική Αμερική, δεν πρέπει να ξεχνάμε την επιρροή των ιδιωτικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στις αστικές εκλογές. Καθώς η κρίση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού βαθαίνει, η μάχη για τον έλεγχο της Λατινικής Αμερικής αναθερμαίνεται και πάλι.
● Πριν από δεκαοκτώ μήνες ο σημερινός 48ος πρόεδρος του Ισημερινού, ο 37χρονος δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Ντανιέλ Νομπόα (Daniel Roy Gilchrist Noboa Azín, 30/11/1987), κέρδισε τις εκλογές και από τις 23 Νοέμβρη 2023, έγινε ο νεότερος άνθρωπος που έχει εκλεγεί ποτέ σε αυτό το αξίωμα στην χώρα. Η νίκη του ακολούθησε πρόωρες εκλογές που του έδωσαν μια περιορισμένη εντολή για να εκτίσει το υπόλοιπο της θητείας του προκατόχου του Γκουιλέρμο Λάσσο (Guillermo Alberto Santiago Lasso Mendoza, 16/11/1955), μετά τον συνταγματικό μηχανισμό muerte cruzada που επικαλέστηκε ο Λάσσο. Αυτή τη φορά όμως, ο νικητής θα παραμένει στη θέση του για μια πλήρη τετραετή θητεία, οπότε το διακύβευμα είναι υψηλότερο. Ο πρώτος γύρος της ψηφοφορίας διεξήχθη στις 9 Φλεβάρη 2025 και, σύμφωνα με τη νομοθεσία του Ισημερινού, για να νικήσει ένας υποψήφιος πρέπει να εξασφαλίσει πάνω από το 50% των ψήφων ή τουλάχιστον το 40% με πλεονέκτημα 10 μονάδων έναντι του υποψηφίου που βρίσκεται στη δεύτερη θέση. Εάν ένας υποψήφιος δεν περάσει το απαραίτητο όριο στον πρώτο γύρο, διεξάγεται δεύτερος γύρος ψηφοφορίας με τη συμμετοχή των δύο πρώτων υποψηφίων. Στις εκλογές συμμετείχαν 15 υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων η αριστερή 47χρονη δικηγορίνα Λουίζα Γκονζάλες (Luisa Magdalena González Alcivar, 22/11/1977) η κύρια ανταγωνίστρια του Νομπόα στις προηγούμενες εκλογές. Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου έκρινε ότι ο εν ενεργεία Ντανιέλ Νομπόα και η υποψήφια του αριστερού λαϊκιστικού πολιτικού κόμματος «Κίνημα για την Επανάσταση των Πολιτών» (Movimiento Revolución Ciudadana, RC), Λουίζα Γκονζάλες, ισοψήφησαν τεχνικά, με τον Νομπόα να λαμβάνει το 44,36% των έγκυρων ψήφων και την Γκονζάλες το 43,9%.
Η ψηφοφορία διεξήχθη σε 4.339 εκλογικά τμήματα με ιστορικό ποσοστό συμμετοχής 83,38% των 13,7 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων πολιτών του Ισημερινού. Διαπιστεύθηκαν συνολικά 133.588 εκλογικοί αντιπρόσωποι από τα πολιτικά κόμματα καθώς και 1.682 εθνικοί και διεθνείς παρατηρητές, ενώ την ασφάλεια παρείχαν πάνω από 100.000 αστυνομικοί και στρατιώτες. Σύμφωνα με την κυβέρνηση και τις εκλογικές αρχές, δεν αναφέρθηκαν σημαντικά περιστατικά παρατυπιών. (National Electoral Council of Ecuador: Presidential elections to go to run-off, Orinoco Tribune, 10 Φλεβάρη 2025). Ως αποτέλεσμα της ισοπαλίας, ο δεύτερος γύρος των εκλογών θα διεξαχθεί στις 13 Απρίλη 2025 μεταξύ του Ντανιέλ Νομπόα και της Λουίζα Γκονζάλες. Ποιοι είναι λοιπόν οι διεκδικητές; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν; Μια σύντομη «κατάδυση» στο αντίστοιχο ιστορικό τους μας βοηθά να κατανοήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
■ Ο Ντάνιελ Νόμποα γεννημένος το 1987, είναι απόφοιτος της «Σχολής Διακυβέρνησης Τζον Φ. Κένεντι» του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (Harvard Kennedy School) και γιος του Αλβάρο Νομπόα (Álvaro Fernando Noboa Pontón, 21/11/1950) δισεκατομμυριούχου και του πλουσιότερου μεγαλοεπιχειρηματία μπανάνας του Ισημερινού, ο οποίος έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος πέντε φορές χωρίς επιτυχία, παρά τη μεγάλη υποστήριξη της ντόπιας ολιγαρχίας.
Ο ίδιος ο Ντανιέλ Νομπόα ήταν στέλεχος επιχειρήσεων που επέβλεπε τον όμιλο Νομπόα (Noboa Group), μια ισχυρή αυτοκρατορία αγροτικών επιχειρήσεων και εξαγωγών, πριν εισέλθει στην πολιτική το 2021 και διατηρώντας χαμηλό προφίλ μέχρι να εκτοξευθεί στο προσκήνιο στις εκλογές του 2023, όταν κατέβηκε ως «κεντρώος αουτσάιντερ», τοποθετώντας τον εαυτό του ως τεχνοκράτη που επικεντρώνεται στην καταπολέμηση του εγκλήματος. Ο Νομπόα είναι νεοφιλελεύθερος και η πολιτική του είναι φιλομονοπωλιακή, αντιρυθμιστική και ευνοεί τις επιχειρηματικές ελίτ της χώρας. Προωθεί την ιδιωτικοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων, προς όφελος της ολιγαρχίας του Ισημερινού, και ενισχύει την εξάρτηση του Ισημερινού από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Χρησιμοποίησε τον φόβο της αύξησης των ποσοστών εγκληματικότητας ως βασικό προεκλογικό θέμα, υποσχόμενος μια στρατιωτικοποιημένη προσέγγιση για την καταπολέμηση των καρτέλ ναρκωτικών. Υποστηρίζει στενότερους δεσμούς με τον αμερικανικό στρατό, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής αμερικανικής βοήθειας για την «ασφάλεια» στον Ισημερινό και ευθυγραμμίζεται με την Ουάσινγκτον και τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Μια νίκη του Νομπόα θα είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη της χρηματιστικής ολιγαρχίας, των εταιρικών συμφερόντων, με πολύ πιθανό αποτέλεσμα τη λιτότητα που επιβάλλει το ΔΝΤ και την ενίσχυση της εξουσίας των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, υπονομεύοντας αντι-αμερικανικούς γείτονες όπως η Νικαράγουα, η Βενεζουέλα, η Κούβα κλπ.
■ Η Λουίζα Γκονζάλες γεννημένη το 1978, είναι κάτοχος πτυχίου νομικής και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην διακυβέρνηση και τη δημόσια διοίκηση. Υπηρέτησε σε διάφορες υπουργικές θέσεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ραφαέλ Κορέα (Rafael Vicente Correa Delgado, 6/4/1963) από το 2007 μέχρι το 2017. Μεταξύ άλλων στα υπουργεία Εξωτερικών και Εργασίας, και εργάστηκε στην εθνοσυνέλευση ως βουλευτίνα του «Κινήματος για την Επανάσταση των Πολιτών», υποστηρίζοντας την κοινωνική δικαιοσύνη, τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις αντι-νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η Γκονζάλες υπερασπίζεται τα εργασιακά δικαιώματα και αντιτίθεται στη φιλο-επιχειρηματική απορρύθμιση. Είναι κατά της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλει το ΔΝΤ και τάσσεται υπέρ της οικονομικής ανάπτυξης υπό την καθοδήγηση του κράτους. Υποστηρίζει την προοδευτική φορολόγηση των πλουσίων για τη χρηματοδότηση κοινωνικών προγραμμάτων, τάσσεται υπέρ της δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης, της δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της επέκτασης της κοινωνικής προστασίας σύμφωνα με τα προγράμματα που είχε θεσπίσει στο παρελθόν ο Ραφαέλ Κορέα με το κόμμα της Συμμαχίας Alianza PAIS (Patria Altiva i Soberana). Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η Γκονζάλες πιστεύει ότι ο Ισημερινός πρέπει να παραμείνει κυρίαρχος και τηρεί αντιιμπεριαλιστική στάση, τάσσεται υπέρ της περιφερειακής ολοκλήρωσης και αντιτίθεται στον οικονομικό έλεγχο των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Στο πλαίσιο αυτό, έχει επικρίνει την ευθυγράμμιση του Ντανιέλ Νομπόα με τις ΗΠΑ, προειδοποιώντας κατά της μετατροπής του Ισημερινού σε πελατειακό κράτος της Ουάσινγκτον.
● Ο υποστηρικτής της Λουίζας Γκονζάλες, Ραφαέλ Κορέα, ήταν πρόεδρος του Ισημερινού από το 2007 έως το 2017, ένας άνθρωπος που οι ΗΠΑ εργάστηκαν ενεργά για να καταστρέψουν. Το κίνημά του που προωθούσε την κυριαρχία του Ισημερινού υπονομεύτηκε από την USAID, το Αμερικάνικο Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (NED) και διάφορες ΜΚΟ που χρηματοδότησαν τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και τις δράσεις των δεξιών κινημάτων για την αποσταθεροποίηση της κοινωνίας, παρέχοντας έτσι σε κάποιον όπως ο Νομπόα μια φαινομενικά νόμιμη πλατφόρμα «μεταρρυθμίσεων». Είναι γνωστό, σε όλους πλέον, ότι οργανισμοί και ιδρύματα όπως η USAID και το NED χρησιμεύουν ως εργαλεία ήπιας ισχύος και αλλαγής καθεστώτων, χρηματοδοτώντας ομάδες της αντιπολίτευσης, μέσα ενημέρωσης, ΜΚΟ και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών για την υπονόμευση των δημοκρατικών διαδικασιών και την προώθηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των γεωπολιτικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Αν παρακολουθείτε, έστω και λίγο, τα πρόσφατα γεγονότα στις ΗΠΑ και τη διάλυση της USAID από τον Ντόναλντ Τραμπ (Donald John Trump, 14/6/1946) και το πρωτοπαλίκαρο του Νοτιοαφρικανό Ίλον Μασκ (Elon Reeve Musk, 28/6/1971), θα έχετε αναμφίβολα ανακαλύψει την ειπωμένη αλήθεια για αυτούς τους οργανισμούς. Το Δόγμα Μονρόε (Monroe Doctrine), που αρχικά εισήχθηκε στις 2/12/1823, ήταν μια πολιτική των ΗΠΑ που αντιτάχθηκε στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατική ανάμειξη στο δυτικό ημισφαίριο, αλλά, ενώ διαμορφώθηκε ως δόγμα κυριαρχίας και αυτοδιάθεσης για τη Λατινική Αμερική, στην πράξη ήταν ένα κάλυμμα για την αυτοκρατορική κυριαρχία των ΗΠΑ στην περιοχή. Παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα! Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως πρόεδρος (2017-21), ο Ντόναλντ Τραμπ αναβίωσε το Δόγμα Μονρόε σε ρητή, επιθετική μορφή και συνεχίζει αυτή την πολιτική στα σοβαρά κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του.
Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να παρεμβαίνουν στη Λατινική Αμερική, χρησιμοποιώντας ένα μείγμα κυρώσεων, επιχειρήσεος ψευδούς σημαίας (false-flag operation), πραξικοπημάτων και lawfare (την οπλοποίηση των νομικών διαδικασιών). Πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, από το Εκουαδόρ μέχρι τη Βραζιλία, από τη Βολιβία μέχρι την Ονδούρα, έχουν υποστεί τέτοιες επεμβάσεις και νομικές μάχες — παραδόξως πάντα εναντίον του υποψηφίου που είναι αντίθετος με τα συμφέροντα των ΗΠΑ…
Αυτές οι εκλογές στο Εκουαδόρ σημαδεύτηκαν από παρατυπίες, με τη δεξιά κυβέρνηση Νομπόα να χρησιμοποιεί εκατομμύρια δολάρια από τα κρατικά ταμεία για να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του εκστρατεία. Ο Νομπόα δεν παραιτήθηκε από πρόεδρος για να θέσει υποψηφιότητα, όπως ορίζει ο νόμος. Ήταν επίσης πάντα προστατευόμενος από στρατιωτικό προσωπικό, ενώ οι άλλοι υποψήφιοι δεν είχαν καμία ασφάλεια, ενώ αρκετοί επαρχιακοί δήμαρχοι και υποψήφιοι σκοτώθηκαν κάτω από περίεργες αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η Γκονζάλες έκανε έναν ισχυρισμό σε συνέντευξή του στο τοπικό κανάλι «Teleamazonas», λέγοντας ότι υπήρχαν «ασυνέπειες» στην ψηφοφορία σε ορισμένες επαρχίες σε ολόκληρο τον Ισημερινό. «Δεν εμπιστευόμαστε το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο (Consejo Nacional Electoral, CNE)», είπε. Ο γενικός γραμματέας του «Κινήματος για την Επανάσταση των Πολιτών», Αντρές Αράουθ (Andrés Arauz Galarza, 6/2/1985), προειδοποίησε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: «Λάβαμε πληροφορίες για πολύ σοβαρές επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας και επιθέσεις με τεχνητή νοημοσύνη που θα συμβούν αυτή την τελευταία εβδομάδα».
Μετά τη δήλωση της Γκονζάλες, ο Νομπόα ισχυρίστηκε, χωρίς αποδείξεις, ότι ο πρώτος γύρος των εκλογών ήταν γεμάτος από «παρατυπίες» και ισχυρίστηκε μάλιστα ότι «ένοπλες ομάδες» ανάγκαζαν τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν υπέρ της αντιπάλου του. Μετά τη συνέντευξή του, η αποστολή εκλογικών παρατηρητών του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (Organization of American States, OAS), η οποία παρακολουθούσε τις εκλογές, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία αρνήθηκε τις παρατυπίες στο αποτέλεσμα. Το διακύβευμα είναι μεγάλο — οπότε η χειραγώγηση και οι αντι-κατηγορίες για ανάμειξη θα είναι πολλές.
● Οι ΗΠΑ χρειάζονται τον νεοφιλελεύθερο πρόεδρο Ντανιέλ Νομπόα να κερδίσει στις προεδρικές εκλογές και είναι έτοιμες να χειραγωγήσουν, να εξαναγκάσουν και να παρέμβουν με οποιονδήποτε τρόπο για να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Γιατί; Στρατηγικά, δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο ένα κυρίαρχο, όποιας σοσιαλιστικής κατεύθυνσης, λατινοαμερικανικό κράτος στο κατώφλι τους, υπονομεύοντας τα αυτοκρατορικά διαπιστευτήρια και την αξιοπιστία τους, αναδεικνύοντας την ενοχή τους και ενισχύοντας τη λατινοαμερικανική αλληλεγγύη. Οικονομικά, ο Ισημερινός είναι ώριμος για την εκμετάλλευση των σημαντικών αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που διαθέτει. Ο εξορυκτικός του τομέας προσφέρει ανάπτυξη με χρυσό, χαλκό και ασήμι, και η εύφορη γη του υποστηρίζει ποικίλες γεωργικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της καλλιέργειας καλλιεργειών όπως η μπανάνα, το κακάο, ο καφές και το καλαμπόκι. Τα δάση του παρέχουν πολύ καλή ξυλεία και ένα πλούσιο θαλάσσιο οικοσύστημα αποδίδει σημαντικούς αλιευτικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένων της ρέγγας και του σκουμπριού. Επιπλέον, τα ποτάμια συστήματα και η τοπογραφία της χώρας προσφέρουν σημαντικό υδροηλεκτρικό δυναμικό, συμβάλλοντας στην παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας. Τι διακυβεύεται; Πάνω από 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε πόρους, που ανήκουν στο λαό του Ισημερινού και που τα αμερικανικά μονοπώλια απαιτούν το δικαίωμα να λεηλατούν, εκτός από την άντληση άλλων δισεκατομμυρίων στα χέρια της νεοφιλελεύθερης ιδιωτικοποίησης των κρατικών περιουσιακών στοιχείων.
● Οι προεδρικές εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο στον αγώνα για την εξουσία μεταξύ των τάξεων του Ισημερινού. Μια νίκη της Λουίζας Γκονζάλες θα είναι ένας θρίαμβος για τους εργαζόμενους και μια ευκαιρία για αυτούς να αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ανοίγοντας το δρόμο της οικοδόμησης ενός συστήματος που θα ευνοεί την πλειονότητα των κατοίκων και όχι τους λίγους προνομιούχους τύπου Νομπόα.
Η υποψηφιότητα της Λουίζας Γκονζάλες αποτελεί μια ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα συλλογικό μέτωπο όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων για να αντιταχθούν στον δεξιό δισεκατομμυριούχο Νομπόα και σε εκείνους των οποίων τα συμφέροντα εκπροσωπεί, που θέλουν να υποτάξουν τον Ισημερινό στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και την αχαλίνωτη εκμετάλλευση. Ήδη η αριστερή Συνομοσπονδία Αυτοχθόνων Εθνοτήτων του Ισημερινού (Confederación de Nacionalidades Indígenas del Ecuador, CONAIE), που ο πρόεδρος του και υποψήφιος πρόεδρος Λεωνίδας Ίζα (Segundo Leonidas Iza Salazar, 18/6/1982) ήρθε τρίτο κόμμα στην πρώτη Κυριακή των εκλογών, αποφάσισε να υπογράψει συμφωνία με το «Κίνημα για την Επανάσταση των Πολιτών» για την υποστήριξη της Λουίζας Γκονζάλες, επικυρώνοντας έτσι τον αγώνα και την αντίσταση κατά του νεοφιλελευθερισμού που προωθεί η κυβέρνηση.
Μια αποφασιστική νίκη της Λουίζας Γκονζάλες, αν οι εκλογές είναι αρκετά ελεύθερες και δίκαιες για να συμβεί αυτό, θα δείξει ότι οι εκλογικές μάζες του Ισημερινού έχουν βαρεθεί την ιμπεριαλιστική υπερεκμετάλλευση. Το δύσκολο μέρος θα είναι να διασφαλιστεί ότι ο Ισημερινός θα μπορέσει να απαλλαγεί από τα ιμπεριαλιστικά παράσιτα, κάτι που θα περιλαμβάνει έναν σκληρό (συχνά αιματηρό) αγώνα των εκμεταλλευόμενων τάξεων ενάντια σε ισχυρούς, επικίνδυνους και αδίστακτους εχθρούς τους, με επικεφαλής την ντόπια κεφαλαιοκρατία και τους προστάτες της, το βαθύ ιμπεριαλιστικό κράτος των ΗΠΑ.
● Στο έργο του «Η προέλευση της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους» (Der Ursprung der Familie, des Privateigentums und des Staates), ο Φρίντριχ Ένγκελς (Friedrich Engels, 28/11/1820-5/8/1895) μας υπενθύμισε να μην βασιζόμαστε υπερβολικά στις εκλογές: «Η καθολική ψηφοφορία είναι λοιπόν το μέτρο της ωριμότητας της εργατικής τάξης. Δεν μπορεί και δεν θα είναι ποτέ κάτι περισσότερο στο σύγχρονο κράτος — αλλά αυτό είναι αρκετό. Την ημέρα που το θερμόμετρο της καθολικής ψηφοφορίας θα δείξει σημείο βρασμού μεταξύ των εργατών, τόσο αυτοί όσο και οι καπιταλιστές θα ξέρουν πού βρίσκονται.» (1884). #
