1) Λαμόγια οι ακροδεξιοί;
Αποκλείεται, αυτοί, ανεξαρτήτως εθνικότητας και υπονόμου από τον οποίο ξεμυτούν, είναι πάνω απ’ όλα πατριώτες. Μη τους θίξεις πατρίδα, ιερά και όσια.
Αυτά για τα κοπάδια που τους πιστεύουν. Όταν σβήσουν τα φώτα, μπίζνες και τσέπες γεμάτες.
Πάντως για 2,9 εκατομμύρια δεν άξιζε τον κόπο. Θα μπορούσε η Μαρίν να τα ζητήσει από τον στενό της φίλο Βλαδίμηρο, της έχει σταθεί διαχρονικά και με το παραπάνω. Γνωστή άλλωστε η αδυναμία του προς την απανταχού ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Η ανακοίνωση του Κρεμλίνου τα λέει όλα.
Εκκρεμεί ασφαλώς η έφεση, καθόλου απίθανο η απόφαση αυτή να ρίξει κι άλλο νερό στο μύλο της ακροδεξιάς.
Όμως η γαλλική δικαιοσύνη έχει να δείξει καταδικαστικές αποφάσεις στον πρώην πρόεδρο Σαρκοζί, στον πρώην πρωθυπουργό Φιγιόν, έφοδο – φύλλο και φτερό – στο σπίτι της Λαγκάρντ.
Και αν συγκρίνουμε τα αδικήματά τους με Βατοπέδια, εξοπλιστικά, Siemens, Novartis, υποκλοπές, Τέμπη μάλλον θα βρούμε τη γαλλική δικαιοσύνη υπερβολικά αυστηρή.
Και η δική μας είναι αυστηρή, ανάλογα με το που αλληθωρίζει.
2)
Η κλιματική αλλαγή παρούσα εδώ και χρόνια (μη μας ακούσει μόνο ο Τραμπ ή ο Βελόπουλος να διαδίδουμε fake news).
Όλο και πιο συχνά μας δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Βασικά είναι ο καθρέφτης μας. Δείχνει τη δική μας σκληρότητα και αδιαφορία απέναντι στη φύση.
Οι καταστροφές (αυτή τη φορά) στις Κυκλάδες υπενθυμίζουν στους κατοίκους τους ότι – πέρα από την χρόνια κρατική ανυπαρξία – και οι ίδιοι ποτέ δε διεκδίκησαν κάτι διαφορετικό πέρα από την αλόγιστη “ανάπτυξη” των τόπων τους. Σήμερα πνίγηκαν από το νερό της βροχής, κάποια στιγμή θα πνιγούν από σκουπίδια και βοθρολύματα. Θα τους πνίξει ο υπερτουρισμός και η εγκληματική ανάπτυξη με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος
