Μεγάλα γλέντια. Το «κοινό μας σπίτι» έμοιαζε καιρό τώρα με το σκηνικό από το Σπιρτόκουτο του Γιάννη Οικονομίδη και τον Κυνόδοντα του Λάνθιμου. Μα τώρα καταλήγει σε ένα γραν φινάλε σε στυλ Ταραντίνο και βγαίνουμε από την αίθουσα πιτσιλισμένοι από αίμα.
Σε αυτό το κοινό μας σπίτι έφτασαν η μία χώρα να κρατά φορτία από μάσκες που προορίζονται για την άλλη. Και ένας αγαπημένος μας κύριος Σόμπλε να σου λέει ξεκάθαρα πως «όχι ρε μάγκες, δεν είναι η ανθρώπινη ζωή πάνω απ’ όλα. Πάνω απ’όλα είναι η οικονομία, οι άνθρωποι κάποτε θα πεθάνουν». Και ο ευρωπαϊκός νότος, που πληρώνει πάλι τη λυπητερή, υποτάσσεται στον πλούσιο βορά για να μην χαλάσει το κλίμα στο οικογενειακό τραπέζι. Τι να κάνεις, όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα βρε αδερφέ. Απανωτά τηλε-γιούρογκρουπ και απανωτές τηλε-σύνοδοι κορυφής για να επιβεβαιώσουμε το ίδιο και το ίδιο. Η αλληλεγγύη στο κοινό μας σπίτι είναι όνειρο θερινής νυκτός. Κάποιοι μίλησαν και για τα πρώτα σημάδια διάλυσης αυτής της ανίερης συμμαχίας. Να θυμάστε όμως, τη διάλυση θα την φέρουν οι λαοί, όχι οι 27 καθήμενοι μπροστά στις οθόνες τους τηλεδιασκεπτόμενοι.
Από την άλλη συμπονώ εκείνους τους εγχώριους «Μενουμευρώπηδες» και «Βαστα-σοϊμπλάδες» αυτές τις δύσκολες ώρες. Τί να σκέφτονται στη δική τους καραντίνα. Και για τον Σάκη Ρουβά ανησυχώ, που έφτασε να πείσει ακόμα και τον Τσίπρα για το κοινό ευρωπαϊκό μας μέλλον. Συνεχίζουν άραγε στο κοτέτσι του οι κότες να γεννούν αυγά δίκροκα μπλε με κίτρινα αστεράκια ή μήπως κλονίστηκαν από το σφαγείο των Γιούρογκρουπ και αμολάνε πια τίποτα παρακατιανά σταχτί και κουτσουλισμένα; – Σχολιάστε