

Από την άλλη, θα μου πείτε, πόσο μπορείς να κρατήσεις κλειστή μια οικονομία; Πόσους κλάδους και πόσους εργαζόμενους μπορείς να στηρίξεις; Και για πόσο; Και με ποια λεφτά; Απαντώ πως συνολικά τα οικονομικά μέτρα είναι δειλά. Γιατί αν τώρα δεν στηρίξεις τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους, μετά απλά δεν θα έχεις οικονομία και θα ξεκινήσεις πάλι από το μηδέν. Και τελικά θα ξοδέψεις πολλά περισσότερα και τότε να δεις το «κοινωνικό πρόσημο» της κρίσης και μάλιστα κρίσης απανωτής με την άλλη που μόλις άρχισες, υποτίθεται,να ξεπερνάς. Αν όμως βολεύεσαι με ένα νέο μνημονιάκι και ξανά δεν πατήσεις πόδι και δεν λες κουβέντα στις τηλε-συνόδους κορυφής, ειδικά τώρα που η κρίση είναι όλων και όχι μόνο δικιά σου, ε, τότε μην αυτοπαραμυθιάζεσαι στα διαγγέλματα με φράσεις του στυλ «σας εμπιστεύθηκα και με εμπιστευθήκατε». Η εμπιστοσύνη χτίζεται βήμα βήμα και θέλει καιρό για να στεριώσει. Και τώρα, όσο καλά κι αν πήγαν τα πράγματα στον περιορισμό των θανάτων, στο μοίρασμα των επιπτώσεων δεν φαίνεται να είμαστε όλοι μαζί. Γιατί οι ενισχύσεις είναι μικρές. Γιατί το χέρι πρέπει να μπει πιο βαθιά στην τσέπη (ή στο «μαξιλάρι» αν προτιμάτε) αν θες να βγεις γρήγορα από την ύφεση που έρχεται. Ο… τρελός Τραμπ ρίχνει στην Οικονομία το 12% του ΑΕΠ, η Ισπανία το ίδιο. Η Βρετανία διαγράφει όλα τα χρέη του Συστήματος Υγείας, βάζει το 18% του ΑΕΠ σε μέτρα ενίσχυσης και τυπώνει και νέες λίρες, απαλλαγμένη πια από τους περιορισμούς της Ευρώπης. Η Ιταλία δίνει σε μέτρα στήριξης το 21% του ΑΕΠ της, η Γαλλία το 23% και η σφιχτοχέρα Μέρκελ, για τη δική της οικονομία δίνει το 51,2% του Γερμανικού ΑΕΠ!!!
Και η Ελλάδα κύριε; Η Ελλάδα δίνει σε μέτρα ενίσχυσης το 3,5% του ΑΕΠ. Που δείχνει ότι ακόμα δεν έχει καταλάβει (ή δεν θέλει να καταλάβει) και πολλά ο Μητσοτάκης για το τι πραγματικά συμβαίνει. Και ετοιμάζεται να δεχτεί νέα δάνεια από τον ESM γιατί προς τα εκεί πάει το πράγμα (βλ. παρακάτω στο Η ΕΥΡΩΠΗ), δηλαδή νέα μνημόνια και νέα ζόρια, πάντα για τους πιο αδύναμους. – Σχολιάστε